باغ‌آینه در این بخش به سراغ انسان‌های معمولی می‌رود. انسان‌هایی که به معنای عمومی مشهور نیستند امّا انسان‌هایی هستند که در حال زندگی کردن روی این کرهٔ خاکی هستند. با این افراد، مصاحبه‌های عمیق انجام می‌شود و در نهایت این مصاحبه‌ها با تأیید این افراد منتشر می‌شوند.
بابام من رو خیلی دوست داشت چون هم بچه ته‌تغاری بودم و هم -اینطور که به من گفتند- خیلی پاقدم خوبی براشون داشتم چون همزمان با به دنیا آمدن من تونسته بوده یک سری موفقیت‌های مالی در شغلش کسب کنه. همیشه بهم می‌گفت تو خیلی پاقدمت برای من خوب بوده.
من اگه بخوام خودم رو معرفی کنم، میشه گفتش که یه فرد منفعل فراری از ابهامم.
ما اون موقع همیشه دریاچه ارومیه می‌رفتیم. هر سال می‌رفتیم برای آب‌تنی. قیافه‌ش اینطوری نبود. مثل یه دریا بود که از دور می‌درخشه. آفتاب که بهش می‌خورد، می‌درخشید. خیلی قشنگ بود.
من قشنگ یادمه روزی که خواستگار می‌خواست برام بیاد، داشتم این بازی رو انجام می‌دادم. شونزده سالم بود دیگه.
این کارگر ما هم پدرش فوت کرده بود و اینا دوتا خواهر و یه برادر بودن. بعد مامانش با یه مرد دیگه ازدواج کرده بود و از شوهر جدیدش هفت هشت تا بچه آورده بود. به خاطر همین، کارگر ما رو ناپدری بیرون کرده بود و اومده بود خونه ما مونده بود بیچاره. همسن من هم بود؛ دقیقاً هم همسن من یا شاید یک سال از من بزرگ‌تر.