اگر فرض کنیم زندگی ما یک صحنه تئاتر است، احتمالاً این تئاتر بازیگران و دکور و نویسنده و .... دارد. امّا کارگردان و بازیگران نمایشِ زندگی من، چه کسی یا چه کسانی هستند؟ 

حتماً شما هم این جمله را شنیده‌اید که:

• هرکس، خودش زندگیش را می‌سازد.
• دیگری نمی‌تواند شما را مجبور به کاری کند که نمی‌خواهید انجامش دهید.
• هر انسانی مسئول رفتارها و باورهای خودش است.
• در نهایت، انتخاب با خود فرد است که چه سرنوشتی را برای خودش رقم بزند.

یا شاید این مثال‌ها به ذهنتان رسیده باشد یا دیگری به شما گفته باشد:

• اگر کسی به تو مواد مخدر تعارف کرد، این انتخاب با توست که تعارف او را بپذیری یا به او «نه» بگویی و پیشنهادش را رد کنی.
• اگر کسی به تو توهین کرد، این انتخاب با توست که یک سیلی بر گوشش بنوازی یا او را ببخشی.
• اگر اطرافت را آدم‌های سمّی گرفته‌اند، حتماً خودت اینطور خواسته‌ای و تو هم آنها را انتخاب کرده‌ای.
• اگر زندگیت خوب است، خودت آن را ساخته‌ای.

امّا آیا به همهٔ این گفته‌ها باور داریم؟

آیا این واقعاً ما هستیم که انتخاب می‌کنیم؟

آیا کارگردان زندگی ما، خودمان هستیم؟

بازیگر نمایشنامه زندگی تو چه کسی است؟

تو در لحظات گوناگون زندگی، رفتار متفاوتی از خودت نشان می‌دهی. گاهی خشمگینی و گاهی مهربانی و گاهی امیدوار هستی و گاهی دلسردکننده و گاهی رویاپرداز و .... واقعیت تو کدام‌یک از اینهاست؟