شما چرا اینجایید؟ آیا زندگی به زیستنش می‌ارزد؟ چرا به معنای زندگی فکر می‌کنیم؟چه چیز را معنی‌دهندهٔ به زندگی خود می‌دانید؟ از چه راهی می‌توانیم معنای زندگی را پیدا کنیم؟ معنای زندگی کشف کردنی است؟ یا ساختنی؟ شما شور زندگی دارید؟ شور زندگی چیست؟
وقتی سخن از نمایشنامه‌خوانی به میان می‌آید، اغلب به یاد اجرای نمایشنامه‌خوانی‌ها در سالن‌های تئاتر می‌اُفتیم امّا باغ‌آینه با رویدادهای مرسوم، کاری ندارد بلکه هدفش از این کارگاه نمایشنامه‌خوانی آنست که به وسیلهٔ نمایش‌نامه‌ها، پرسش عمیق‌تری را مطرح کند: نمایشنامه زندگی شما چیست؟ شما زندگیتان را بر اساس چه نمایشنامه‌ای ادامه می‌دهید؟ سرنوشت این نمایشنامه به کجا خواهد رسید؟
قاصدک هان چه خبر آوردی؟/ از کجا وز که خبر آوردی؟/ خوش خبر باشی امّا امّا/ گرد بام و در من/ بی‌ثمر می‌گردی/ انتظار خبری نیست مرا/ نه ز یاری، نه ز دیّار و دیاری، باری/ برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس/ برو آنجا که تو را منتظرند.
به نظر باغ‌آینه‌ای‌ها، شعر یک اثر هنری است که بهتر است در گالری‌ها به نمایش گذاشته شود و مردم از سراسر جهان بیایند و این آثار خارق‌العاده هنری که با کلمات ساخته شده‌اند، ببینند و بخوانند و از عمق زیبایی آن‌ها شگفت‌زده شوند.
به اولین جلسهٔ کافه پرسش در باغ‌آینه خوش آمدید. اگر با داستان شکل‌گیری این بخش، آشنا نیستید؛ پیشنهاد می‌کنیم حتماً جلسهٔ معارفهٔ «آشنایی با کافه پرسش» را نگاهی بیاندازید.
من پیمان هستم؛ متولد سوم فروردین ۱۳۵۲ . در بیمارستان کمالی شهر کرج به دنیا اومدم. پدرم نظامی بودند، مادرم خانه‌دار. آخرین بچه‌ی یک خانواده پرجمعیتم. ۱۰ تا بچه هستیم و من دهمین بچه بودم.