در آن سال‌ها حدوداً 11 سال از انقلاب گذشته بود امّا مدارس در دههٔ شصت کمتر از سال‌های بعد از آن فضای مذهبی داشتند؛ فضای مدرسه بیشتر به سمت رفاقت، مردونگی، هوای همدیگر را داشتن، لوطیگری و اینها بود و اینطوری نبود که زیر آب بزنیم و حال همدیگر رو بگیریم. نبود یا خیلی کم بود. بچه‌ها بیشتر دوست و رفیق بودن باهم. ببین اون موقع جنگ بود؛ توی جنگ، مردم فکرِ
شما در کدام مهارت، قوی هستید؟ آشپزی؟ فیلم دیدن؟ گردگیری خانه؟ مقاله خواندن؟ ورزش کردن؟ خوش‌تیپ بودن؟ کار کردن با کامپیوتر؟ محاسباتِ اعداد؟ تحلیلِ انسان‌ها؟ قتل؟ دزدی؟ ریاکاری؟ مهربانی؟ «نه» گفتن؟ ...
شب است و چشم ما همی چو چشم انتظارها/ ستاره می‌کند به شب، یگان یگان شمارها
من خب یکی از همسرهای خواهرام ورزشکار خوبی بودن. کشتی‌گیر بودن. قهرمان ایران شدن. آقای محمد خالقی. منتها به سالی قهرمان ایران شد که انقلاب شد. مثلاً سال پنجاه و هفت ایشون قهرمان ایران شد ولی چون خوردن به انقلاب
شما می‌توانید این درس را مطالعه نکنید و مستقیم وارد اشعار سهراب شوید امّا پیشنهاد باغ‌آینه آنست که این کار را نکنید!
پاسخ مولانا به پرسش‌های زیر در داستان «استاد و شاگرد احول» چیست؟ چرا برخی از انسان‌ها واقعیت‌ها را نمی‌بینند؟ چرا آدمیان هیچ شکّی به دانسته‌های خود ندارند؟ سه عامل مهم واقعیت‌گریزی کدام‌اند؟